เมื่อปลายปีที่แล้ว ลูกมาถามความเห็นว่า ทางโรงพยาบาลได้ทำเรื่องบรรจุกลับเข้ารับราชการให้ จะเป็นข้าราชการดีหรือไม่ ความจริงลูกผมได้รับราชการมาแล้วแปดปีในตำแหน่งนายแพทย์ระดับหก ก่อนจะลาออกจากราชการไปเป็น Fellowship ที่มหาวิทยาลัยแพทย์ในสหรัฐอเมริกาอีกสองปี แล้วกลับมาเป็นลูกจ้างโรงพยาบาลรัฐอีกเกือบสามปี การได้รับบรรจุหรือไม่ ไม่ได้เป็นประเด็นสำคัญอะไร เพราะเธอมีอิสระที่จะรับงานทั้งโรงพยาบาลรัฐและเอกชนอยู่แล้ว การได้รับบรรจุเป็นข้าราชการอาจทำให้ความเป็นอิสระลดลงด้วยซ้ำไป ผมมีความเห็นในเรื่องนี้ว่า การบรรจุเข้ารับราชการโดยมีสิทธินับอายุราชการต่อนั้นเป็นการดี แม้จะไม่มีผลทั้งสถานะทางการเงินและตำแหน่งหน้าที่ทางราชการ เพราะอย่างไร เธอก็ไม่มีทางไต่เต้าเป็นข้าราชการระดับสูงได้ และโดยสาขาวิชาชีพ เธอก็มีขีดความสามารถหารายได้พิเศษได้อยู่แล้ว เธอมีความประสงค์ทำงานในโรงพยาบาลของรัฐก็เพื่อโอกาสทำประโยชน์ช่วยเหลือคนไข้ เพราะผมมักเล่าให้เธอฟังถึงประวัติความเป็นมาของตระกูลว่า ในสมัยของคุณปู่ เราต้องคอยรับความช่วยเหลือจากคนอื่น ในสมัยพ่อ พ่อสามารถช่วยตัวเองได้จนมีหลักฐานพอสมควรแล้ว ในสมัยของลูก ลูกต้องให้ความช่วยเหลือคนอื่น เธอจึงปฏิเสธการไปทำงานในโรงพยาบาลเอกชนอย่างเต็มตัว