เรื่องของคุณ..คุณทำเอง ตอน "ชีวิตสัมพัทธ์"

Updated 2013-10-18 08:48:29


"เพราะพื้นฐานความเป็นมา เป้าหมายและความมุ่งมั่นที่ไม่เหมือนกัน แต่ละชีวิต จึงแตกต่างกันตามกาลเวลา"

คอลัมภ์ใหม่ของ RCOPT Express ว่าด้วยเรื่องประสบการณ์และหลักในการดำรงชีวิต
เขียนโดย นาย อดุลย์ ลีลาภัทรานุรักษ์



          เมื่อวัยเด็ก ผมคิดว่าการเรียนหนังสือเป็นเรื่องสนุก แต่เมื่อได้เข้าเรียนแล้ว จึงรู้ว่า มันเป็นทุกข์ เพราะถูกสอบไล่ชั้นอยู่ทุกปี แม้จะยากลำบากแค่ไหนกว่าจะผ่านการศึกษาแต่ละขั้น ก็ไม่ยอมเข็ดคิดหลาบจำ  ได้ใช้เวลาเรียนในระบบจนถึงอายุยี่สิบเจ็ด

          เมื่อแรกเข้าทำงาน ผมคิดว่าจะสุขสบายแล้วด้วยการมีอิสระและมีรายได้เป็นของตนเอง แต่เมื่อได้เข้าทำงานแล้ว จึงรู้ว่า มันเป็นทุกข์ยิ่งกว่าการเรียน เพราะเขาต้องการให้เราทำอย่างที่เขาต้องการโดยไม่บอกเราให้รู้ว่ามันคืออะไร แต่ความท้าทายเพื่อรักษาศักดิ์ศรีตัวเองว่าเราต้องทำได้ จึงเพียรพยายามหนีให้พ้นจากตำแหน่งเดิมที่ไม่น่าอยู่ไปสู่ตำแหน่งใหม่ที่คิดว่าจะดีกว่า ตำแหน่งแล้ว ตำแหน่งเล่า ก็หามีตำแหน่งที่สบายๆน่าอยู่ไม่ อิสระส่วนตัวแทบไม่มี โชคดีที่อยู่จนเกษียณการงานก่อนที่จะเป็นอะไรไป

          เมื่อเข้าวัยเกษียณแล้ว คิดว่าจะมีความสุขที่จะได้ทำในสิ่งที่ชอบอย่างอิสระสักที ท่องเที่ยวก็แล้ว สังสรรค์กับเพื่อนก็แล้ว ย้ายที่อยู่ใหม่ก็แล้ว  ก็ยังมีเรื่องจุกจิกไม่รู้จบสิ้น วุ่นวายกับเรื่องตัวเองและเสียเวลากับเรื่องการเมืองที่ควบคุมไม่ได้

          นี่คือตัวตนและประสบการณ์ชีวิตของผม 

     ยามเด็ก คนเห็นเราเหมือนหมา ให้ความรักความเอ็นดูเหมือนสัตว์เลี้ยงที่น่ารัก
     ยามโต เราทำตัวเองเหมือนหมา ซื่อสัตย์ กตัญญูต่อเจ้าของโดยหวังได้รับความรัก
     ยามมีและพอเพียงกับสิ่งที่มีที่เป็น ค่อยคิดได้ว่า ต้องอยู่อย่างมนุษย์ที่มีอิสระสักที

          ผมจึงไม่มีอะไรเป็นสาระที่จะอวดว่า ผมเป็นใคร มีอะไร สำคัญอย่างไร สิ่งที่มีล้วนเป็นของธรรมดา สิ่งที่ไม่มีก็สายไปสำหรับหาแล้ว เตือนสติตัวเองว่า อย่าคิดมากอยู่อย่างเหนือหัวมีแต่ฟ้า เป็นพอ

อ่านชีวิตสัมพัทธ์ ตอนที่ 1 ในลิงค์ข้างล่างค่ะ

 

ชีวิตสัมพัทธ์ ตอนที่ 1